viernes, 16 de mayo de 2014

Canción.

Tan solo tú y yo con nuestro atardecer, 
Somos unos náufragos huyendo del ayer. 
Tú y yo tenemos que creer 
Que para escapar no hay que correr, 
No hay nada que temer antes de caer, 
No hay tiempo que perder. 

Pues solo tú y yo sabemos huír el dolor, 
Somos fugitivos, ya lo ves aún seguimos vivos. 
Tú y yo ooooh ooohh oooohh vamos a llegar. 
Tú y yo ooooh oooh ooooh juntos al final. 
Juntos al final. 

Por qué no intentar dejarlo todo atrás, 
Yo siento el miedo dejándonos, 
Lo escuche decir adiós. 
Si lo ves gris al cielo desde aquí son las cenizas, 
Déjalo arder, no hay nada que temer. 

Pues solo tú y yo sabemos huír el dolor, 
Somos fugitivos, ya lo ves aún seguimos vivos. 
Tú y yo ooooh ooohh oooohh vamos a llegar. 
Tú y yo ooooh oooh ooooh juntos al final. 
Juntos al final. 

Tú y yo aquí vamos a vivir para siempre así, 
Para siempre así. 

Pues solo tú y yo sabemos huír el dolor, 
Somos fugitivos, ya lo ves aún seguimos vivos. 
Tú y yo ooooh ooohh oooohh vamos a llegar. 
Tú y yo ooooh oooh ooooh juntos al final. 

Pues solo tú y yo sabemos huír el dolor, 
Somos fugitivos, ya lo ves aún seguimos vivos. 
Tú y yo ooooh ooohh oooohh vamos a llegar. 
Tú y yo ooooh oooh ooooh juntos al final.




Artista: David Bisbal
Álbum: Tú y Yo

OPINIÓN:
-Trata sobre una pareja enamorada, que tan solo existen ellos, los sentimientos salen por su boca como el vapor del humo de un tren.

Metáforas:
-Si lo ves gris al cielo desde aquí son las cenizas.
Las cenizas son el resto de lo que queda del amor que sintieron.
-Que para escapar no hay que correr.
Para olvidar el pasado no hace falta correr, ya se irá el solo.

El miedo.

Librarse del miedo es como quitarse la ropa
delante de alguien, a veces cuando empiezas
lo único que tienes que hacer es seguir sin  dudar.
De repente te das cuenta de que el miedo
ha desaparecido, como esa ropa que un día
dejas de usar, y en ese instante te das cuenta de que como esa ropa todas las cosas tienen un final,
aunque duela, aunque no estemos preparados, sabemos que todo antes o después siempre se acaba.
La felicidad es la ausencia del miedo,
y el miedo es el que nos aparta de la felicidad.

jueves, 8 de mayo de 2014

Neoclacisimo (Antonio Canova)


                                                                  EROS Y PSIQUE


                                              PAULINA BONAPARTE




                                                   Las tres gracias bailando

                                                       Autorretrato


                         Monumento funerario de María Cristina de Austria


            









miércoles, 30 de abril de 2014

BARROCO (Bernini)

                           
                                                                                             
                                               
El Éxtasis de Santa Teresa             Eneas,Anquises y Ascanio                                                                                   









                      


                                 Retrato de Santos





                        David











                          
                        Basílica de San Pedro   


San Carlo alle quattro Fontane di Roma




He escogido a Gian Lorenzo Bernini, porque siempre me gustan sus obras, las debió de hacer con cariño porque cada una de ellas transmite algo al verlas,un gran escultor ,arquitecto y pintor italiano, uno de los mejores de la época del barroco.






                                                               

lunes, 28 de abril de 2014

RENACIMIENTO (Miguel Ángel)

Last Judgement (Michelangelo).jpgMichelangelo, paolina, martirio di san pietro 01.jpg

El juicio final                        Crucifixión de San Pedro




File:David von Michelangelo.jpg

  Santa Petrolina         David
                                                    
                             

File:Piazza del Campidoglio.jpg                                                             
         


                   Piazza del Campidoglio       Piazza de San Pedro


He escogido a Miguel Ángel, porque para mí es la gran figura del Renacimiento, todas sus obras expresan algo, la arquitectura que realizó es maravillosa y a día de hoy da gusto ir a ver algunos de los monumentos que creó, fue un ser excepcional.

martes, 1 de abril de 2014

Lady Godiva

Lenda

Cando a ambición apoderouse do seu marido, ela pidiulle que rebaxara os seus impostos, o conde accedéu pero a cambio a súa muller tiña que recorrer en cabalo e sen máis vestiruda que o seu largo cabelo as calles do seu pobo.

Ela aceptou, non sin antes acordar a os seus veciños que estos se encerrarían nas súas casas para non perturbar a súa desnudez.

O día elexido por Lady Godiva, ela paseóuse desnuda por o seu pobo montada no seu cabalo, mentras todos os veciños de Coventry permañecían nas súas casas encerrados/as coas ventanas pechadas e as persianas baixadas.

Todos os cidadáns se encerraron  nas súas casas menos un sastre, coñecido máis tarde como Peeping Tom (Tom o mirón).

Según a lenda, o sastre non puido resistir ver a súa señora espida a través de un pequeno agujero na persiana, e así quedou cego. 

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/0c/Lady_Godiva_(John_Collier,_c._1897).jpg

lunes, 24 de marzo de 2014

Cantiga de amigo, Martín Codax

Ondas do mar de Vigo    7a
¿se vistes meu amigo?    7a
¡E ai Deus se verrá cedo! 7 b
ondas do mar levado   7c
¿se vistes meu amigo amado?  7c
¡E ai Deus se verrá cedo?   7b
se vistes meu amigo,        7a
o por que eu sospiro?   7a
¡E ai Deus se verrá cedo!  7 b
¿se vistes meu amado,  7c
o porque hai gran coidado?   7c
¡E ai Deus se verrá cedo!   7b

O poema foi escrito no século XIII o XIV por Martín Codax.
Esta cantiga aparece escrita no Pergamino Vindel.

Martín Códax foi un galego de Vigo, iso din, que escribiu 7 Cantigas, non se sabía ben que se era un poeta o un xuglar.

A protagonista está enamorada e o seu amado non está con ela, ela non sabe porqué segue respirando se o se amado non está e por qué non ha volto.

A cantiga trata de unha chica que espera a o seu amigo que a súa vez e o seu amado,